champions

Bueno, maña é a final da copa de europa (mellor esta denominación e non o de liga de campeons que ben sendo o mesmo que vender os donuts de un en un). Unha cousa interesante desta final é o feito de que os idiomas oficiais da final serán o ingles o frances e o catalán. Deste feito podemos sacar unha importante e gran conclusión, para facer grandes cousas compren grandes ideais, compre ter fe en si mesmos e compre que a túa sociedade, que os que se entende que forman parte de ti non se avergoncen do mundo que representan; maña non veremos a ninguen rasgandose as vestiduras porque un altofalante do olimpico de Roma fale en catalan. En cambio no outro extremo de Iberia, no noso extremo, xa haberia quen se estaría facendo cruces e a piques de queimarse ao bonzo. Logo queixaremonos de que non temos industria, nin nivel de vida, nin desenvolvemento. Todo isto non se consigue por falar unha ou outra lingua senón por ter fe no teu mundo, na túa sociedade e sentirse fachendosos delo. Por desgraza a historia de Galiza, por certo onde surxiron as ideas que deron paso ao desenvolvemento politico dos sentimentos nacionais de Catalunya (as bases de Manresa, inicio do catalanismo politico, estan basaeadas nas conferencias politicas de Brañas) está chea de desprezos propios, de perda case intencionada de oportunidades e no fondo de traicións absurdas, vamos algo así coma se mañá os culés decidisen animar ao Manchester en lugar de ao seu equipo simplemente porque, de golpe, lles gustase ser hinchas britanicos que sempre viste máis (xa sabedes cuestión de darlle pan a quen non lle cómpre)